Os forenses, sobre Jéssica, vítima do crime de Barro: "As lesións eran de tal entidade que foi imposible que sobrevivise"
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
Os profesionais sanitarios e forenses que atenderon a Jéssica Méndez, vítima do suposto crime machista de Barro, no lugar do accidente e fixeron un informe tras a súa morte confirman a gravidade das lesións sufridas cando o coche do acusado, José Carlos Eirín, se encaixou contra o dela.
O fiscal e as acusacións particulares insisten en que a moza sufriu feridas mortais: un traumatismo cranioencefálico, un hematoma subdural e un edema cerebral que a deixaron en coma ata o seu falecemento 24 horas despois no Hospital Álvaro Cunqueiro de Vigo. Os forenses e sanitarios confirmárono.
"A situación era moi grave desde o primeiro momento", relataron durante a terceira sesión do xuízo dous médicos forenses, que profundaron en que "as lesións eran de tal entidade que se produciu unha deterioración rápida e foi imposible que a paciente sobrevivise".
Así, a gravidade era "tan severa" que "as posibilidades cirúrxicas eran cero", "a morte cerebral xurdiu en poucas horas" e nada máis puideron facer, "era unha cuestión de horas" que morrese.
A médica da ambulancia medicalizada que a atendeu no lugar do accidente explicou que chegaron ao punto en 16 minutos e tiña un traumatismo cranioencefálico grave e estaba inconsciente. Lograron sacala do coche inmobilizada e, en 32 minutos, chegaron ao hospital a Vigo.
Xa en Porráns informou o irmán e a parella da vítima "para que soubesen que era moi grave" e tamén o resto de especialistas percibírono. Así, a enfermeira fala de estado "grave" e o técnico en emerxencias sanitarias que conducía a ambulancia que esta paciente foi "prioridade" absoluta.
Pouco puideron achegar os sanitarios sobre algunha das cuestións controvertidas deste xuízo como a suposta situación de acoso previo do acusado á vítima ou sobre as relacións entre as dúas familias, pero a médica da ambulancia si recoñeceu que lle "chamou a atención" a "tensión" que había no lugar e tamén que alí "había comentarios de que era un accidente raro".
A enfermeira presenciou unha discusión "tensa", pero descoñece entre quen mentres que unha técnica sanitaria escoitou unha discusión, pero "estaba dentro da ambulancia e non se nin como nin quen".
No xuízo tamén declarou, na sesión de tarde deste mércores, o médico que atendeu ao acusado tras o accidente no Hospital QuirónSalud Miguel Domínguez de Pontevedra, que non apreciou nel déficit neurolóxico. "Estaba normal, autónomo, independente. Non lembro déficit neurolóxico", declarou.
O avogado defensor de José Carlos Eirín sostén que o accidente non foi un asasinato con aleivosía como sosteñen as acusacións, senón algo involuntario e non intencionado. Asegura que aquel 17 de marzo de 2022 conducía o seu vehículo pola estrada N-550 con intención de ir a unha ferraxería, pero como había moita xente, deu a volta, sufriu "desorientación" e "perdeu a visibilidade" e, de súpeto, viu un vehículo e impactou con el, sen saber quen ía dentro nin poder evitar chocar.
Para soster esta versión, insiste en que tomaba tramadol por unha lesión no quinto dedo da man esquerda, esa mañá non tomou café, senón que só almorzou leite con Nesquik, e puido desorientarse por efecto deste medicamento, que produce somnolencia.
Sobre ese consumo do tramadol e a súa posible influencia no accidente falou un médico forense e afirmou que é "imposible" que, tras dous ou tres meses tomando este medicamento lle provocara somnolencia. E o médico que lle atendeu en urxencias matizou "pode dar somnolencia, non necesariamente dá somnolencia".